درمان بیماری های پوستی با لیزر دی اکسید کربن

از لیزرهای دی اکسیدکربن سالهاست که برای درمان بیماری های مختلف پوستی غیر سرطانی (خوش خیم) و سرطانی (بدخیم) استفاده می شود. نسل جدید لیزرهای دی اکسیدکربن از انرژی نوری پالسی بسیار کوتاه (فوق پالس) یا پرتوهای نوری مداوم استفاده می کنند که به صورت اسکن تحویل می شوند. این لیزرها با کمترین آسیب به گرما در ساختارهای اطراف ، لایه های نازک پوست را کاملاً از بین می برند. از این لیزرها برای درمان چین و چروک ها (رتییدها)، آسیب نوری و جای زخم و همچنین سایر رشد های خوش خیم پوستی مانند زگیل ، خال های اپیدرمی خطی (علائم تولد)، رینوفیما (غدد چربی بزرگ روی بینی) و سایر بیماری های پوستی با موفقیت استفاده شده است.

زمینه ایجاد لیزر دی اکسید کربن به سرعت در حال پیشرفت و تکامل است. توانایی جوان سازی پوست آسیب دیده از آفتاب و چین و چروک با این فناوری جدید انقلابی ایجاد کرده است. استفاده از لیزر دی اکسید کربن ابزار دیگری در گزینه های درمانی ما است که شامل محصولات لوسیون ویتامین C، اسیدهای هیدروکسی آلفا، لایه برداری های شیمیایی، میکرودرم ابریژن، افزایش کلاژن یا چربی و سم بوتولینوم برای کاهش خطوط و زخم های صورت است. بیماران تشویق می شوند که با آموزش مستند و تجربه جراحی لیزر به دنبال جراح باشند. در لیزر کربن دی اکسید از گاز نیتروژن برای تحریک محل مورد نظر استفاده می کنند که نوعی گاز کمکی محسوب می گردد.

لیزر (تقویت نور توسط تابش تحریک شده پرتو) با انتشار یک طول موج نور با انرژی بالا کار می کند، که اگر روی یک نقط خاص پوست متمرکز شود، گرما ایجاد می کند و سلول های بیمار را از بین می برد. انواع مختلفی از لیزرها موجود است که توسط محیط تولید کننده پرتوی لیزر از یکدیگر تفکیک می شوند. محیط هنگام عبور از آن، نور یک طول موج خاص را تقویت می کند.

عوارض جانبی لیزر دی اکسید کربن ممکن است شامل موارد زیر باشد: