مونوکسید کربن در مقابل کربن دی اکسید: آیا تفاوت بین این دو را می دانید؟

هر دو این گازها شباهت های زیادی دارند – هم CO2 و هم CO بی بو و بی مزه هستند. افزایش سطح هر دو گاز می تواند باعث مشکلات سلامتی و حتی مرگ شود.

تفاوت شیمیایی مهم این است که CO2 حاوی یک اتم کربن و دو اتم اکسیژن است، در حالی که CO یک اتم کربن و یک اکسیژن دارد.

دی اکسید کربن غیر قابل اشتعال است، در حالی که مونوکسید کربن اینگونه نیست – مطمئناً شما را برای روشن کردن کبریت تشویق نمی کنیم تا بتوانید تشخیص دهید که این کدام گاز است.

دی اکسید کربن به طور طبیعی در جو در حدود ۴۰۰ قسمت در میلیون وجود دارد – انسان و حیوانات با اکسیژن تنفس می کنند و دی اکسید کربن را بازدم می کنند – ما می توانیم مقدار کمی از آن را تحمل کنیم. با این حال، مونوکسیدکربن به طور طبیعی در جو وجود ندارد و حتی در غلظت کم نیز می تواند باعث مشکلات سلامتی شود.

چگالی هر دو گاز نیز متفاوت است. دی اکسید کربن سنگین تر از آشکارسازهای هوا است و باید ردیاب های گاز را در نزدیکی زمین قرار داد، در حالی که مونوکسیدکربن کمی سبک تر است و آشکارسازها باید بالاتر قرار بگیرند.

معمولاً از ما سوال می شود که آیا یک ردیاب مونوکسیدکربن میزان دی اکسید کربن را اندازه گیری می کند و بالعکس. متاسفانه، پاسخ منفی است. ردیاب های دی اکسید کربن از حسگرهای مادون قرمز برای تشخیص سطح گاز در جو استفاده می کنند، در حالی که ردیاب های مونوکسیدکربن در درجه اول از سنسورهای الکتروشیمیایی و همچنین حسگرهای ژل و نیمه هادی های اکسید فلز استفاده می کنند.

آنالوکس طیف گسترده ای از ردیاب های دی اکسید کربن و مونوکسیدکربن را متناسب با نیازهای شما دارد.

گازهای دی اکسید کربن (CO2) و مونوکسیدکربن (CO) در هنگام احتراق سوخت های مختلف ساطع می شوند. مونوکسیدکربن سمی است، در حالی که دی اکسیدکربن ذاتاً غیر سمی است.

مونوکسیدکربن سمی است زیرا قادر به ایجاد یک کمپلکس با هموگلوبین (کربوکسی هموگلوبین) است که نسبت به کمپلکس اکسیژن – هموگلوبین پایدارتر ی است. دامنه غلظت ۳-۴٪ کربوکسی هموگلوبین، ظرفیت حمل اکسیژن خون را کاهش می دهد. این امر منجر به سردرد، ضعف بینایی، عصبی شدن و اختلالات قلبی عروقی می شود. مقدار بیشتر آن ممکن است حتی منجر به مرگ شود.

دی اکسید کربن سمی نیست و فقط در غلظت های بسیار زیاد مضر می باشد.