مزایای گاز طبیعی و نفت

تمام منابع انرژی جهان برای پاسخگویی به تقاضای فزآینده تا سال ۲۰۴۰ مورد نیاز خواهند بود، اما تغییر قابل توجهی به سمت سوخت های پاک تر، به ویژه گاز طبیعی وجود خواهد داشت.

به عنوان مثال، تا این قرن، تولیدکنندگان انرژی هنوز نفهمیده بودند که چگونه از نظر اقتصادی از مقادیر عظیم نفت و گاز طبیعی که در شیل و دیگر تشکل‌های سنگی «سفت» وجود دارد، استفاده کنند. اما انتظار می رود تا سال ۲۰۴۰، این منابع غیرمتعارف و سایر منابع نفت و گاز مبتنی بر فناوری، حدود یک پنجم انرژی مورد نیاز جهان را تامین کنند.

پیش بینی می شود که گاز طبیعی به سرعت به رشد خود ادامه دهد و از زغال سنگ به عنوان دومین سوخت بزرگ جهان در حدود یک دهه گذشته پیشی بگیرد. ما انتظار داریم ۴۰ درصد از رشد پیش بینی شده در تقاضای جهانی انرژی از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۴۰ توسط گاز طبیعی تامین شود.

در سطح جهان، گاز طبیعی نقش فزاینده ای مهمی در برآوردن تقاضای انرژی ایفا می کند. گاز طبیعی به عنوان یک منبع انرژی قابل اعتماد و مقرون به صرفه برای تولید برق ثابت شده است و انتظار می رود که سریع ترین منبع سوخت اصلی در دو دهه آینده باشد.

گاز طبیعی از تجزیه مواد آلی در اعماق زمین تولید می شود. این امر می تواند به تامین تقاضا برای انرژی پاک تر در بسیاری از بخش ها، از جمله تقاضای رو به رشد برای تولید برق کمک کند.
در نتیجه نقش رو به رشد گاز طبیعی در تولید برق، هوای ما را پاک‌تر می سازد و انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش داده می دهد که در دو دهه گذشته چنین پدیده ای مشاهده نشده است.

گاز طبیعی پاک‌ترین سوخت فسیلی است که نسبت به سایر سوخت‌های فسیلی کربن فشرده‌تری دارد. گاز طبیعی می تواند انتشار گاز دی اکسید کربن CO2 را تا ۶۰ درصد در مقایسه با زغال سنگ در تولید برق کاهش دهد. توسعه گاز طبیعی از طریق شکست هیدرولیک باعث کاهش قابل توجه گازهای گلخانه ای در ایالات متحده شده است. با گذشت زمان، استقرار بالقوه فناوری های جدید مانند جذب و ذخیره کربن (CCS) می تواند به بهبود مزایای زیست محیطی گاز طبیعی ادامه دهد.

توسعه منابع غیر متعارف همچنین می تواند کاهش قابل توجهی در ردپای سطح عملیاتی به همراه داشته باشد. حفاری افقی و حفاری جهت دار به حفاری ها اجازه می دهد تا چاه های گاز را در یک محل کوچک ادغام کنند – که منجر به کاهش ۹۰ درصدی در حضور کلی سطح می شود. با محدود کردن تولید به یک سایت پد، اپراتورها همچنین می توانند تعداد جاده های دسترسی و خطوط لوله مورد نیاز برای سرویس چاه ها را کاهش دهند.