جو زمین به طور مرموزی اکسیژن را از دست می دهد

دانیل استولپر، زمین شناس دانشگاه پرینستون گفت: «ما این تحلیل را بیش از هر انتظاری از روی علاقه انجام دادیم. ما نمی‌دانستیم که اکسیژن بالا، پایین یا ثابت خواهد شد. به نظر می رسد روند بسیار واضحی وجود دارد.

اگرچه اکسیژن در حال کاهش است، هنوز هم چیزهای زیادی برای تنفس وجود دارد. اکوسیستم ها نباید به این زودی ها تحت تأثیر قرار گیرند. حتی در این صورت، دانشمندان می خواهند علت را بررسی کنند تا بدانند دقیقاً چه چیزی را باید در آینده انتظار داشته باشیم. همچنین، ارزش این را دارد که بررسی کنیم که تأثیرات انسانی ممکن است چه تأثیری بر سطوح دراز مدت اکسیژن داشته باشد.

جالب اینجاست که این اولین بار نیست که سطح اکسیژن زمین در نوسان است. در چند میلیارد سال اول تاریخ، سیاره ما در واقع هیچ اکسیژنی نداشت. تا زمان تکامل جلبک‌های سبز کوچک به نام سیانوباکتری‌ها که از طریق فتوسنتز اکسیژن تولید می‌کردند، هوای ما پر از مواد پمپاژ شد. تکامل بیشتر گیاهان به معنای اکسیژن بیشتر بود تا اینکه در دوره ای به نام کربونیفر، سطح آن به حدود ۳۵ درصد (امروزه حدود ۲۱ درصد) رسید. در واقع، سطح اکسیژن در این دوره به قدری بالا بود که به بسیاری از بندپایان – به ویژه حشرات – اجازه داد تا به اندازه‌های ماموت رشد کنند.

سطوح پایین اکسیژن امروزه ممکن است به معنای حشرات کوچکتر باشد – این احتمالاً برای بسیاری از افراد تسکین دهنده است – اما ما نمی خواهیم اکسیژن خیلی کم شود. پس چه در انتظار ما است؟ محققان چند نظریه ارائه کردند.

اولین نظریه مربوط به فرسایش است که دانشمندان معتقدند در تاریخ اخیر زمین شناسی سرعت آن را افزایش داده است. فرسایش بیشتر به این معنی است که سنگ های تازه بیشتری در معرض هوا قرار می گیرند و سنگ ها می توانند اکسیژن زیادی را از طریق اکسیداسیون جذب کنند. نظریه دیگر مربوط به تغییرات آب و هوایی است، اما نه نوع ناشی از آن. تا روند گرمایش اخیر ما، میانگین دمای زمین برای چندین میلیون سال کاهش یافته بود. دمای سردتر حلالیت اکسیژن را در اقیانوس ها افزایش می دهد.

اما حتی با وجود اینکه دمای سیاره در طول قرن گذشته افزایش یافته است، این روند گرم شدن به احتمال زیاد در جبهه اکسیژن کمکی نمی کند. دلیلش این است که ما اکسیژن را با سرعتی هزار برابر سریعتر از قبل مصرف می کنیم. بنابراین شاید سطح اکسیژن همچنان در حال کاهش است و تا زمانی که فعالیت های انسانی ادامه داشته باشد، و تا زمانی که فعالیت های انسانی اثرات زیست محیطی عمیقی داشته باشد، کاهش خواهد یافت. با این حال، دانشمندان باید تحقیقات بیشتری انجام دهند تا مطمئن شوند. این نشانه دیگری از توانایی جمعی ما برای انجام آنچه [به طور طبیعی] روی زمین اتفاق می افتد، اما بسیار سریعتر است.